Opname van uw baby vanwege een infectie

Algemeen

Infecties worden meestal veroorzaakt door een bacterie. Ook virussen of parasieten kunnen een baby ziek maken. Pasgeborenen, en in het bijzonder te vroeg geboren baby’s, hebben een groter risico om ziek te worden van een infectie dan oudere kinderen en volwassenen. Daarom doen wij er op de afdeling Neonatologie alles aan om infecties te voorkomen, vroegtijdig te signaleren en zo nodig te behandelen.

Oorzaken

Mogelijke oorzaken van een infectie zijn: 

• infectie bij de moeder (bijvoorbeeld een blaasontsteking) voorafgaand aan de geboorte; 
• langdurig gebroken vliezen of koorts bij de moeder voorafgaand aan de geboorte;  
• meconium(de eerste ontlasting van uw baby) in het vruchtwater;  
• besmetting na de geboorte met het Herpes simplex virus door iemand met een koortslip. Baby’s kunnen deze infectie alleen krijgen als ze geen antistoffen hebben gekregen van hun moeder. Als de moeder geregeld een koortslip heeft, dan heeft ze al vaker contact gehad met het virus en antistoffen aangemaakt. Baby’s van deze moeders lopen geen risico op een herpesinfectie.

Verschijnselen

Verschijnselen (symptomen) van een infectie zijn onder andere:

• hoge of lage temperatuur
• grauwe, bleke kleur
• moeilijkheden met ademhaling, kreunen
• slecht eten, spugen
• prikkelbaar bij de verzorging
• stilletjes of aanhoudend huilen
• huiduitslag

Meestal heeft uw baby slechts enkele van bovengenoemde verschijnselen.

Tijdens de opname wordt soms nader onderzocht waar de infectie vandaan komt. Dit kan middels een longfoto, bloedonderzoek en urineonderzoek. Soms wordt een ruggenprik gedaan om hersenvocht te onderzoeken. Het algemene bloedonderzoek wordt tijdens de opname vaak een aantal keer herhaald om de ernst in te schatten en om te kijken of uw baby goed op de antibiotica reageert. 

Bij een infectie van een baby is het vaak nodig om direct intraveneus (via een bloedvat) met antibiotica te starten. Dit gebeurt via een infuus. Het infuus kan op verschillende plaatsen ingebracht worden: in handjes, voetjes, de elleboog of in een bloedvat van het hoofdje. 

Vóór het starten van de antibiotica neemt de kinderarts bloed af en laat dit onderzoeken om vast te stellen of er werkelijk sprake is van een infectie. Er wordt niet op de uitslag van het bloedonderzoek (bekend na 72 uur) gewacht, maar meteen met behandeling begonnen. Meestal is na twee tot drie werkdagen duidelijk of de antibioticabehandeling voortgezet moet worden of gestopt mag worden. De meeste baby’s knappen snel op en houden geen restverschijnselen over aan de infectie.   

Uw baby wordt ter observatie in een couveuse of op een open bed gelegd. Ter bewaking is uw baby aangesloten aan de monitor en saturatiemeter waarmee we de hartactie, ademhaling en zuurstofverzadiging in het bloed in de gaten kunnen houden. Als uw baby moeite heeft met ademen, is het soms nodig de ademhaling te ondersteunen. Dit gebeurt meestal met een zogenaamd neusbrilletje waardoor we extra zuurstof kunnen geven.

Uw baby mag indien mogelijk zelf drinken. Als het drinken moeizaam gaat, wordt uw baby gevoed via een sonde. Voordat we bij uw baby een sonde inbrengen of een andere vervelende of ingrijpende handeling uitvoeren, geven we uw baby via de mond sucrose. Dit is een suikeroplossing die pijn en stress vermindert. Het toedienen hiervan heeft geen bijwerkingen.

Uw baby mag naar huis als de infectie over is en uw baby alle voedingen zelf drinkt. Bij het ontslag krijgt u eventueel een afspraak mee voor een controle bij de kinderarts.

Als u na het lezen van deze folder nog vragen heeft, stel deze dan gerust aan de kinderarts of kinderverpleegkundige. Zij beantwoorden graag uw vragen.

Vindt u iets onduidelijk beschreven? Of ontbreekt er informatie? Dat horen wij graag. U kunt opmerkingen over de tekst doorgeven via [email protected].