Reanimatie in het Diakonessenhuis

Reanimeren is een poging tot herstel van de bloedsomloop en ademhaling als deze levensbedreigend verstoord zijn. Bij een reanimatie brengen de arts en verpleegkundige met hartmassage en beademing de bloedsomloop en de ademhaling kunstmatig op gang. Tegelijkertijd wordt geprobeerd de oorzaak van de levensbedreigende verstoring weg te nemen.

Het resultaat van reanimatie is moeilijk te voorspellen. Meerdere factoren bepalen de kans op overleven na reanimatie, zoals de onderliggende ziekte(n), de reden van ziekenhuisopname, de oorzaak van de hart- of ademstilstand, het hartritme bij aankomst van het reanimatieteam en de leeftijd van de patiënt.

Van patiënten die in een ziekenhuis gereanimeerd worden, overleeft minder dan de helft.

Bij patiënten bij wie reanimatie aanvankelijk wel slaagt, kan door zuurstofgebrek voor of tijdens de reanimatie blijvende schade ontstaan (bijvoorbeeld aan de hersens).

U kunt zelf besluiten of u wel of niet gereanimeerd wilt worden. Ook uw arts kan besluiten om niet te reanimeren als hij/zij inschat dat dit medisch zinloos is.

Uw eigen besluit

Het is verstandig om tijdig na te denken over uw wensen rond reanimatie. Dit is vooral belangrijk als u niet meer in staat bent zelf uw wil kenbaar te maken en beslissingen in overleg met uw naasten moeten worden genomen. Als u niet gereanimeerd wilt worden, of alleen onder bepaalde omstandigheden, kunt u een ‘nietreanimeren verklaring’ opstellen. U kunt deze verklaring zelf opstellen of gebruik maken van bestaande formulieren. Bespreek uw wens in ieder geval met uw naasten en uw behandelend arts zodat zij hiervan af weten. Uw arts legt uw besluit vast in uw medisch dossier.

Als uw wens verandert, bespreek dit dan opnieuw met uw naasten en met uw behandelend arts. Dan kan uw dossier worden aangepast.

Besluit van uw arts

Het kan zijn dat uw medische situatie het uitvoeren van een reanimatie zinloos maakt. Dit betekent dat in geval van adem- of hartstilstand reanimatie achterwege wordt gelaten. Voorbeelden zijn:

• een vergevorderd stadium van chronisch hartlijden;
• een vergevorderd stadium van chronisch longlijden; 
• een ongeneeslijke vorm van kanker;
• een vergevorderd stadium van dementie.

Dit besluit wordt met u en/of uw naasten besproken en genoteerd in uw medisch dossier. Dit besluit betekent dat u in geval van een hart- of ademstilstand niet gereanimeerd wordt. Het heeft geen gevolgen voor uw behandeling.

De niet-reanimeren verklaring is een zogenaamde wilsverklaring. Hierin legt u vast onder welke omstandigheden een reanimatie ongewenst is. Uitgebreide informatie over het opstellen van een wilsverklaring vindt u onder andere op de website van de Patiëntenfederatie Nederland. U kunt hiervoor ook terecht bij de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE). De niet-reanimeren penning van de NVVE is te beschouwen als een schriftelijke wilsverklaring en heeft juridisch dezelfde status. De penning is voorzien van een naam, geboortedatum, handtekening en foto van de drager en voldoet daarmee aan alle eisen die aan een schriftelijke wilsverklaring worden gesteld.

Een gesprek met een hulpverlener kan u helpen uw mening te vormen over wel of niet reanimeren. De eerst aangewezen persoon is uw huisarts en/of uw behandelend specialist. U kunt ook praten met een (specialistisch) verpleegkundige of een geestelijk verzorger. Bent u opgenomen in het ziekenhuis, vraag dan aan de verpleegkundige om een gesprek voor u te regelen. Zorg ervoor dat uw naasten en de contactpersoon van uw mening en wensen op de hoogte zijn.

Met vragen naar aanleiding van deze folder kunt u terecht bij uw behandelend specialist.

Voor meer informatie over reanimatie kunt u ook bij de volgende instanties terecht:

• de Nederlandse Reanimatieraad
• de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde
• de Hartstichting
• de Nederlandse Patiënten Consumenten Federatie
• de NVP

Vindt u iets onduidelijk beschreven? Of ontbreekt er informatie? Dat horen wij graag. U kunt opmerkingen over de tekst doorgeven via [email protected].