Kinderen op bezoek op de Intensive Care

Het is belangrijk een kind bij alle fasen van een ernstige ziekte te betrekken. Of er nu sprake is van genezen of overlijden. Als u een kind niet betrekt, wordt het kind overgelaten aan zijn of haar eigen fantasie. Die fantasie kan erger zijn dan de werkelijkheid. Ook kan een kind zichzelf onterecht de schuld geven. Een kind kan zich ook buitengesloten voelen. Het is daarom belangrijk een kind goed voor te bereiden op een bezoek aan een familielid of bekende op de IC.

Informeer uw kind over de ernst van de ziekte van de patiënt. Doe dat zoveel mogelijk op het niveau van uw kind. Als uw kind aangeeft dit spannend of eng te vinden, luister dan goed en respecteer zijn of haar wensen. Probeer samen manieren te vinden om het minder spannend te maken. Het is belangrijk uw kind niet te dwingen om op bezoek te gaan. Houd altijd rekening met zijn of haar gevoel. Het kan helpen als u uw kind foto’s laat zien van een eerder bezoek aan uw familielid of bekende op de IC.

Er is geen minimum leeftijd waarop uw kind op bezoek kan bij een familielid of bekende. Als uw kind nog klein is, til hem of haar dan op tot op ooghoogte, of laat uw kind naast het bed staan. Zet het bed daarbij op de laagste stand. Zorg voor een vertrouwde situatie door herkenbare dingen van thuis neer te zetten.

Houd het eerste bezoek kort. Houd goed in de gaten hoe uw kind reageert op alle indrukken. Dwing kinderen die niet willen praten over de situatie hier niet toe. Laat weten er voor hem of haar te zijn.

Als uw kind aangeeft liever niet op bezoek te willen, is het verstandig daarnaar te luisteren. Als uw kind ziek is, is het soms beter dat uw kind niet op bezoek komt. Dit is beter vanwege mogelijk infectiegevaar. Overleg dit met de verpleging.

Praat op een later moment het bezoek nog eens door met uw kind. Het omgaan met de situatie kost tijd. Vraag of uw kind nog vragen heeft.

Als uw kind zich voor langere tijd in zichzelf keert en school verzuimt, praat dan met een vertrouwenspersoon of uw huisarts en schakel professionele hulp in. U kunt met vragen ook altijd terecht bij de IC-verpleegkundige.

• Wees altijd eerlijk over de situatie en vraag aan uw kind of hij of zij het begrepen heeft.
• Laat ook uw eigen emoties zien. Zo leert uw kind dat het normaal is om angst, verdriet of boosheid te ervaren bij zo’n heftige gebeurtenis.
• Zeg niet dat het allemaal wel goed komt, als dat helemaal nog niet zo zeker is.
• Houd uw kind goed in de gaten. Woedeaanvallen, bedplassen, weglopen of spijbelen kunnen signalen zijn dat uw kind veel last heeft van de situatie. Praat over het gevoel van onmacht.
• Routine geeft een gevoel van veiligheid. Houd zo veel mogelijk het gewone ritme vast van naar de crèche of school gaan, huiswerk maken en sporten. Dit biedt ook afleiding.
• U hoeft het niet allemaal alleen te doen. Vraag hulp aan familie, buren of op school en/of anderen bij wie uw kind zich veilig voelt.