Sneller geholpen door plaatselijke verdoving bij hand- en polsoperaties
Ons hand- polscentrum maakt sinds de coronacrisis bij een aantal operaties gebruik van een uitgebreide plaatselijke verdoving, de zogenoemde WALANT-methode. We kunnen patiënten daardoor sneller helpen. Ook kunnen patiënten na de operatie weer vrijwel direct naar huis.
Marjanne de Vroom uit Utrecht werd als een van de eerste patiënten op deze manier aan haar hand geopereerd. ‘Nu aan mijn linkerhand. Eerder ben ik al aan mijn rechterhand geopereerd. Dat was met een okselprik. Ik werd toen om 13.00 uur opgenomen en verliet om 21.00 uur het ziekenhuis. Nog steeds misselijk. Nu werd ik om 12 uur opgenomen en was ik om 16 uur weer thuis. En ik voelde me veel beter. Daarnaast hoef je bij deze verdoving niet nuchter te zijn. Dat is ook heel fijn.’
Tijdens de operatie hing er volgens Marjanne een prettige sfeer. ‘Iedereen was heel open en belangstellend naar mijn ervaringen. Ik had ook geen pijn en ook minder pijn daarna. Ik vind het echt fantastisch.’
Voordelen
Plastisch chirurg Xander Jacobs opereerde Marjanne de Vroom. Hij is enthousiast over de WALANT-methode. ‘Je hebt wat langer en intensiever contact met de patiënt. Veel mensen vinden dat fijn. En voor ons is dat ook leuker.’
Volgens Jacobs zijn er nog een aantal voordelen. Met deze plaatselijke verdoving kan de patiënt nog steeds zijn vingers bewegen. Bij een okselprik of volledige narcose kan dat niet. De chirurg kan de patiënt bij deze WALANT-methode dan ook tijdens de operatie vragen om bijvoorbeeld een vinger te strekken of te buigen. ‘Daardoor krijg je direct meer informatie over de effecten van wat je doet.’
Coronacrisis
In Canada is de WALANT-methode al wat langer bekend. Maar een volledige narcose of okselprik werkt ook uitstekend. Daarom werd de methode in Nederland tot voor kort nauwelijks gebruikt.
‘Dat veranderde door de coronacrisis’, volgens Jacobs. ‘Toen werden veel anesthesisten op de Intensive Care ingezet en waren er minder operatiekamers beschikbaar. Voor de WALANT-methode heb je geen anesthesist nodig. En in Canada is men enthousiast. Dus dachten wij dat het de moeite waard was om dit te proberen, net als collega’s in andere ziekenhuizen in Nederland.
Je moet dat dan wel echt eerst goed organiseren. De verdoving wordt langzaam opgebouwd. Dat duurt een half uur tot drie kwartier. En patiënten krijgen ook adrenaline ingespoten, waardoor de bloedvaten vernauwen en je geen tourniquet nodig hebt. Maar we zien nu dat het echt enorm goed werkt en patiënten erg enthousiast reageren.’