Gerdie: 'Dan telt alleen hoeveel ze van elkaar houden'

Gerdie begon in 2014 als leerling Intensive Care verpleegkundige in het Diakonessenhuis en bleef daarna in het ziekenhuis werken. Van nature is Gerdie altijd op zoek naar een nieuwe uitdaging. Maar het vak van IC-verpleegkundige blijft haar boeien: “Patiënten die bij ons op de IC liggen zijn heel erg ziek, en dat heeft veel impact op hun leven. Ik vind het bijzonder dat wij iemand dan kunnen helpen, bijvoorbeeld door iemand met een machine te beademen als die dat zelf niet meer kan. Mensen zijn kwetsbaar, verdrietig en hun hele leven wordt opgeschud als ze op een IC terecht komen. En niet alleen het leven van de patiënt, maar ook dat van de naasten eromheen. Je hebt als IC-verpleegkundige een grote rol in het opvangen en begeleiden van naasten van een patiënt.”

Onbekend
Sinds het begin van de coronaperiode in 2020 verzorgt Gerdie met haar collega’s veel coronapatiënten op de IC.  Vooral in het begin was de onbekendheid met het virus soms lastig: “Ik vond de eerste golf uitdagend. Corona was voor iedereen onbekend. Patiënten die met corona op de IC lagen, mochten toen nog geen familiebezoek ontvangen. We wisten toen niet wat er allemaal ging gebeuren, dat was bizar. Als IC-verpleegkundige had je ineens dubbel zo veel patiënten onder je hoede als anders en moest je ook nog collega’s coachen die van andere afdelingen kwamen helpen.” Inmiddels is er gelukkig meer kennis en routine in de zorg voor patiënten met corona.

Moment met naasten
Bijzonder aan het verzorgen van coronapatiënten is dat patiënten vaak lange tijd nog vrij helder zijn. Ook als ze zo ziek zijn, dat zelfstandig ademen te zwaar wordt en ze in een kunstmatig coma gebracht moeten worden. De patiënten zijn zelf nog bij, en kunnen afscheid nemen van hun familie, voor het geval dat…: “Op zo’n moment telt voor patiënten en hun naasten alleen hoeveel ze van elkaar houden. Dat is een heel bijzonder moment, maar ook emotioneel.” Hoewel deze momenten bijzonder zijn, soms wordt het voor collega’s van de IC ook even te veel. ”Wij moeten natuurlijk door met ons werk, maar dit soort momenten gaan je niet in je koude kleren zitten. Je ziet aan een collega dat diegene het zwaar heeft. En andersom ziet die collega ook aan jou als het te veel wordt. Dan gunnen we elkaar rust en nemen werk van elkaar over. “

Daar doe je het voor
Als patiënten aan de beterende hand zijn, worden ze overgeplaatst van de IC naar een andere afdeling. Daar herstellen ze dan verder. Een mooi moment voor Gerdie is als ze patiënten na hun opname op de IC weer spreekt : “We lopen dan altijd even bij ze langs, om met ze te praten over de tijd die ze op de IC hebben gelegen. Soms hebben patiënten bijvoorbeeld veel vragen, over hoe het is gegaan. Daar kunnen we dan bij stil staan. ”Voor ons is het altijd mooi om te zien dat iemand herstellende is.” Patiënten komen vaak ook nog terug op onze nazorgpolikliniek, als ze al enkele maanden weer thuis zijn. “Patiënten zien er dan heel anders uit, veel gezonder, lopen zelf binnen, dragen normale kleding. Dan herken ik patiënten soms echt even niet meer, gewoon omdat ze zo veranderd zijn. Onwijs motiverend is dat. Precies daar doe je het immers voor, dat patiënten weer zo gezond mogelijk in het leven kunnen staan. “