Rana: 'Dat ga ik wel doen!'

Rana Achterberg is verpleegkundige in het Diakonessenhuis. Eigenlijk werkt ze op de afdeling dagbehandeling in Zeist. Maar daar is ze al anderhalf jaar niet geweest. “Ik weet bijna niet meer hoe het moet”, grapt ze. Sinds het begin van de coronacrisis heeft Rana zich ingezet voor het testen en vaccineren van collega’s en patiënten. 

“Aan het begin van de coronacrisis hadden we in ons ziekenhuis bedacht om mensen thuis te gaan testen. Dat leek ons veiliger dan collega’s met klachten de deur uit te laten gaan.” En dus werden collega’s gezocht die met de auto op pad wilden gaan naar de huisadressen van andere collega’s. Rana melde zich als eerste aan. Ze ging niet alleen op pad maar coördineerde ook het team van ‘testcollega’s’. “Ik zag hier wel uitdaging in, en dacht dat ga ik doen! Al snel gingen we het hele land door met de auto. Met zeven collega’s reden we in teams duizenden kilometers om onze collega’s met klachten thuis te testen.” Bij de huisadressen trokken de testcollega’s beschermende kleding aan voordat ze naar binnen gingen. Dat leverde wel eens bezorgde blikken van de buren op, maar de meeste collega’s testten gelukkig negatief.

Duizenden kilometers
Na een tijdje moesten steeds meer collega’s getest worden. Naar alle huisadressen rijden, dat bleek niet meer haalbaar. Al helemaal omdat collega’s soms ver weg woonden: “We reden soms op een dag naar België, Duitsland en Noord-Nederland. “ Toen opende het ziekenhuis een eigen teststraat in Zeist. Daar kwam een speciale tent, waar mensen met de auto in konden rijden. Door het raampje werden deze mensen dan getest. Dat waren niet alleen collega’s uit het ziekenhuis, maar ook patiënten van huisartsen uit de regio. “Er waren toen nog geen grote teststraten. Dus we kregen heel veel patiënten die we testten. Van baby’s tot ouderen, iedereen kwam langs.” Met een klein team draaiden ze zeven dagen per week de teststraat. “We hebben een superleuke tijd gehad. We hadden een hecht en leuk team. Daar kwam ook nog bij dat de meeste mensen heel dankbaar waren dat ze getest konden worden en dat wij dit werk wilden doen. Die waardering was erg fijn en gaf veel energie.”

- tekst gaat verder onder de foto -

Altijd aan het werk
Spannend was het soms wel volgens Rana. Er was in het begin nog weinig bekend over corona. Toch voelden zij en haar collega’s zich altijd goed beschermd: “We waren helemaal ingepakt. Niemand van ons heeft corona gekregen.” Voor corona werkte Rana op een afdeling die van maandag tot vrijdag geopend was. Nu werkte ze ook in het weekend of op feestdagen.

“Op gegeven moment voelde het wel alsof ik altijd aan het werk was. Omdat ik de teststraat ook coördineerde, werd ik heel vaak gebeld. Dan liep ik in de Albert Heijn nog te bellen over de logistiek van de teststraat.”

Ook thuis was het wel even wennen. “Mijn man en kinderen waren natuurlijk gewend dat ik in het weekend thuis was. Nu was ik vaak aan het werk. Ze hebben zich heel snel aangepast gelukkig en zijn ook veel met elkaar op pad gegaan.” Rana staat normaal met haar gezin op een camping in de zomermaanden. Daar hebben ze een seizoensplaats. “Ik ben daar nog nooit zo weinig geweest als vorig jaar zomer!”

Testen én vaccineren

Op gegeven moment kwamen de vaccinaties eraan. Het Diakonessenhuis kon haar eigen medewerkers en huisartsen uit de regio vaccineren. “Toen werd ik gevraagd of ik dat ook wilde coördineren. En daar heb ik natuurlijk ja tegen gezegd. In de ochtend namen we testen af bij collega’s, in de middag vaccineerden we collega’s en  patiënten.” Op de dag dat we Rana spreken is net de laatste ronde van de boostervaccins voor medewerkers van het ziekenhuis afgerond. “We hebben bijna 3000 boosters geprikt. Veel he?!” Wat het werk leuk maakt is de sfeer:

“Collega’s zijn altijd blij dat we voor ze klaarstaan, of het nou testen of prikken is. En onderling hebben we een goede band met alle collega’s van de teststraat. Dat geeft veel energie.”

En de toekomst? 
Voorlopig ziet het er niet naar uit dat Rana terug gaat naar haar eigen functie, het blijft druk op de teststraat van het Diakonessenhuis. “Ik heb een bijzondere anderhalf jaar achter de rug. Onwijs gaaf om dit met collega’s samen te doen. Doordat ik ook de coördinatie deed, heb ik mij ook op andere manieren ontwikkeld, daar ben ik best trots op.”