Sedatie

De start van de sedatie is een ingrijpend moment. Soms is de conditie van de patiënt zo slecht, dat onzeker is of de patiënt ooit weer zal ontwaken. Daarom vragen we patiënt en familie vaak om ‘voor de zekerheid’ afscheid van elkaar te nemen.

De diepte van de sedatie kan erg verschillend zijn. Een te diepe sedatie verlengt – onnodig – de duur van de beademing. Een te lichte sedatie kan voor stress zorgen. Daarom controleren we regelmatig of we de sedatie moeten aanpassen.

Patiënten kunnen pas ontwaken uit de sedatie als de medicatie stopt. Meestal bouwen we dat langzaam af. De patiënt wordt dan niet direct wakker; dit kan een paar uur of zelfs een paar dagen duren. 

De patiënt kan tijdens het wakker worden verward en onrustig zijn. Dat komt vaak voor. Het wakker worden gaat soms gepaard met een delier. Juist in dit stadium van sedatie kan het brein vage waarnemingen aanvullen tot valse situaties. Die zijn herkenbaar maar hebben niets te maken met de werkelijkheid. Valse waarnemingen kunnen mooi zijn, maar ook griezelig of eng. Voor naasten is het belangrijk dit te herkennen. Als dit gebeurt, kunt u dit aan de verpleegkundigen en artsen doorgeven.

Vaak heeft de patiënt bij ontwaken geen besef wat er gebeurd is. Patiënten weten vaak niet hoe ze op de IC terecht zijn gekomen, hoe ziek ze waren of hoe lang ze er al liggen. Dat kan het moment van ontwaken een heftig en ontroerend moment maken. Het is goed u daarop voor te bereiden. Beetje voor beetje zal de patiënt van de verpleging, artsen en naasten te horen moeten krijgen wat er is gebeurd. De patiënt heeft tijd nodig om dit langzaamaan allemaal te kunnen bevatten.