Eierstokkanker

De gynaecoloog brengt een speculum (een spreider of ‘eendenbek’) in de vagina. Zo kan hij de vagina en baarmoedermond zien. Daarna voelt de gynaecoloog met een of twee vingers in de vagina en legt de andere hand op uw buik. Op deze manier krijgt de arts een indruk van de ligging en de grootte van de organen onder in de buik, waaronder de eierstokken.

Bij een bloedonderzoek kijken we onder andere naar de hoeveelheid CA125 in het bloed. Eierstokkankercellen kunnen deze stof aanmaken en afgeven aan het bloed. Bij ongeveer 80% van de vrouwen met eierstokkanker, is het CA125 verhoogd.

Met geluidsgolven brengen we de eierstokken, de baarmoederhals en de baarmoeder nauwkeurig in beeld. De arts kan dan zien of er afwijkingen zijn.

We kunnen nog vervolgonderzoeken uitvoeren om te bepalen in welk stadium de eierstokkanker is. Het stadium geeft aan hoe ver de tumor is doorgegroeid. En of er uitzaaiingen zijn. We kunnen de volgende onderzoeken uitvoeren:

• Röntgenfoto’s van het hart en de longen.
• Een CT-scan om organen en weefsels heel precies in beeld te krijgen.
• Een Ascitespunctie. Bij vrouwen met eierstokkanker zit er vaak veel vocht (ascites) in de buik. We kunnen dit vocht met een naald uit de buik nemen en onderzoeken op de aanwezigheid van kankercellen.

De uitslagen van uw onderzoeken worden besproken in de multidisciplinaire oncologiebespreking. Multidisciplinair betekent dat er zorgverleners van verschillende specialismen bij elkaar zitten. Er zijn gynaecologisch oncologen, internist-oncologen en radiologen bij betrokken. Oncologie is een ander woord voor kanker. In de multidisciplinaire oncologiebespreking buigen alle artsen zich samen over de voorlopige diagnose en het behandelplan. Dat doen we in samenwerking met het UMCU.

Als u hoort dat u kanker heeft, heeft dat grote invloed op u en uw omgeving. We bespreken uw diagnose en behandelplan met u. U houdt altijd de regie op uw behandeling.

Een curatieve behandeling is een behandeling die als doel heeft u te genezen. Er zijn verschillende manieren om eierstokkanker te behandelen. Soms gebruiken we één manier, soms een combinatie. Voorbeelden van curatieve behandelingen zijn:

• Chemotherapie: een behandeling met medicijnen. De medicijnen maken de kankercellen kapot.

• Een operatie: hieronder leest u meer over de mogelijke operaties.

Mogelijke operaties bij eierstokkanker

Het komt vaak voor dat we eierstokkanker behandelen met een operatie (een chirurgische ingreep). Er zijn twee soorten operaties.

1. Stadiëringsoperatie. Met deze operatie bepaalt de arts in welk stadium de kanker is. Als dat duidelijk is, kan hij direct besluiten om bepaalde organen en weefsels te verwijderen (de baarmoeder, beide eierstokken, het lymfeklierweefsel langs de bekkenvaten en de grote lichaamsslagader of het vetschort dat voor de darmen ligt). Op verschillende plaatsen in de onder- en bovenbuik worden stukjes weefsel (biopten) voor onderzoek weggenomen. De operatie wordt vaak gevolgd door een behandeling met chemotherapie. 
2. Debulkingsoperatie. Wanneer bij het vooronderzoek duidelijk blijkt dat het kankerweefsel ook buiten de eierstokken zit, proberen we dat weg te nemen. We verwijderen dan ook beide eierstokken, de baarmoeder, het vetschort en soms zelfs een stuk darm of ander orgaan. Hierdoor kan het voorkomen dat u (tijdelijk) een stoma krijgt. Soms wordt pas tijdens de operatie duidelijk dat het tumorweefsel te groot is om weg te halen. Dan wordt de operatie tussentijds stopgezet. We proberen de tumor dan met chemotherapie te verkleinen. Als dat lukt, opereren we alsnog.

Controles

Gedurende twee jaar na de behandeling komt u een aantal keren voor controle bij uw arts. Het eerste jaar is dat vier keer. Tijdens deze controles bespreekt de specialist hoe het met u gaat en wordt een lichamelijk onderzoek gedaan. We controleren vooral op uitzaaiingen en de terugkeer van de ziekte.

Soms is genezing van eierstokkanker niet meer mogelijk. Dat wil niet zeggen dat de behandeling dan stopt. We behandelen dan verder met een nieuw doel: zo lang mogelijk leven met een goede kwaliteit. We noemen dat een palliatieve behandeling. Voorbeelden zijn:

• Palliatieve chemotherapie

• Radiotherapie (bestraling)

• Een palliatieve operatie om (delen van) het tumorweefsel weg te halen

Door de behandeling kan de afvoer van lymfevocht verstoord zijn. Dat komt voor na operaties, maar ook na bestraling. Lymfoedeem kan ook ontstaan door uitzaaiingen van kanker die het lymfesysteem beschadigen en ‘verstoppen’. 

Het gevolg van lymfoedeem is dat de benen vanaf de liezen naar beneden dikker kunnen worden. Dat komt door de lymfestuwing. Pas als het lymfevocht een andere uitweg gevonden heeft, kan de stuwing afnemen.

Lymfoedeem verdwijnt niet altijd vanzelf. Het is belangrijk dat u klachten van zwelling serieus neemt. Neem contact op met uw behandelend arts of meld uw klachten tijdens een bezoek aan de arts. 

Lymfoedeem kan zichtbaar en/of voelbaar zijn. De eerste klacht bij lymfoedeem is meestal een gevoel van zwaarte of spanning in uw been, buik of schaamstreek. De huid kan warmer aanvoelen. Ook pijn, tintelingen of een strak of moe gevoel kan een eerste signaal zijn. Enige tijd later zal uw been, buik of schaamstreek dikker worden. Soms ziet de huid wat rood, maar in het begin meestal bleek.

Meer over lymfoedeem leest u op de website van NLNet.
 

De boodschap: ‘u hebt kanker’ is vaak verpletterend. Alles is ineens anders: toekomst, gezinsleven, werk, gedachten. Het is logisch dat het evenwicht in uw bestaan verstoord is. En dat dat een tijd duurt, zelfs als u met succes behandeld bent. Veel mensen ondervinden belangrijke steun van hun familie en vrienden. En van hun behandelende arts en verpleegkundigen. Toch is het heel normaal om een beroep te doen op extra ondersteuning buiten uw eigen kring.